Selepas Perang Dunia Kedua, sistem pendidikan di Tanah Melayu, Sarawak, dan Sabah masih bersifat berpecah mengikut kaum dan bahasa pengantar. British memperkenalkan beberapa laporan pendidikan seperti Laporan Barnes (1951), Laporan Fenn-Wu (1951), dan Ordinan Pelajaran 1952 bagi menyatukan pendidikan negara. Penyata Jawatankuasa Pelajaran 1956 kemudiannya menjadi asas pembentukan Sistem Pendidikan Kebangsaan dengan tujuan membangunkan perpaduan dan identiti nasional di kalangan rakyat.
Usaha ke Arah Pembentukan Sistem Pendidikan Kebangsaan
| Laporan | Penerangan |
|---|---|
| Laporan Barnes (1951) | – Menyediakan pendidikan rendah menggunakan bahasa Melayu dan Inggeris sebagai pengantar. – Menghapuskan sekolah vernakular. |
| Laporan Fenn-Wu (1951) | – Laporan khas yang memberi perhatian kepada pendidikan Cina. – Menekankan pemeliharaan identiti budaya dan bahasa Cina dalam sistem pendidikan. |
| Ordinan Pelajaran (1952) | – Menggabungkan laporan Barnes dan Fenn-Wu. – Membangunkan sistem pendidikan kebangsaan menggunakan bahasa Melayu sebagai pengantar. |
Laporan Woodhead 1955
Laporan ini memberi tumpuan kepada pendidikan di Sarawak dan Sabah:
- Pendidikan Kebangsaan di Sarawak:
- Menggalakkan pendidikan rendah secara meluas.
- Menekankan kepentingan bahasa Inggeris.
- Menggalakkan sistem pembiayaan pendidikan yang teratur.
- Pendidikan Kebangsaan di Sabah:
- Meluaskan pendidikan rendah ke kawasan luar bandar.
- Menjadikan bahasa Inggeris sebagai pengantar utama.
- Meningkatkan kualiti pendidikan bagi semua kaum.
Penyata Jawatankuasa Pelajaran 1956
| Matlamat Utama | Penerangan |
|---|---|
| Pendidikan untuk semua | – Memastikan semua rakyat tanpa mengira kaum mendapat akses pendidikan. |
| Sekolah Umum (rendah) | – Sistem sekolah rendah menggunakan bahasa Melayu sebagai pengantar utama. |
| Sekolah Menengah | – Bahasa Inggeris digunakan sebagai bahasa pengantar bagi pendidikan menengah. |
| Kurikulum Kebangsaan | – Menyatukan sistem pendidikan menggunakan kurikulum yang sama bagi semua kaum. |
Sumbangan Penyata Pendidikan 1956
Penyatuan Sistem Pendidikan:
- Menyatukan sekolah vernakular kepada sistem pendidikan kebangsaan.
Bahasa Melayu Sebagai Bahasa Pengantar:
- Menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama untuk perpaduan nasional.
Kurikulum Bersepadu:
- Kurikulum yang seragam untuk semua sekolah bertujuan melahirkan generasi berpendidikan dan bersatu padu.
Pembangunan Identiti Nasional:
- Pendidikan menjadi asas kepada pembinaan identiti kebangsaan dan perpaduan kaum.
Kesimpulan
Sistem pendidikan kebangsaan yang dibentuk melalui laporan-laporan seperti Barnes, Fenn-Wu, Ordinan 1952, dan Penyata Jawatankuasa Pelajaran 1956 menjadi tonggak penting ke arah perpaduan dan pembangunan negara. Sistem ini berjaya menyatukan rakyat melalui penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan, di samping memastikan akses pendidikan berkualiti kepada semua kaum.
Nota lain :
Leave a Reply